ANNEKARIJN OVERDUIN
TORRE
ANNEKARIJN OVERDUIN (1975) groeide op in een woonboot aan de Vecht met een grote, wilde tuin waar de eenden uit haar hand aten. Toen ze elf was deed ze mee aan een nationale opstelwedstrijd. Kinderboekenschrijfster Miep Diekmann schreef over haar verhaal: ‘In haar fantasie is Annekarijn veel verder gegaan dan wie van de inzenders dan ook.’ Vanaf dat moment wist Annekarijn: ooit word ik óók kinderboekenschrijfster. Dat duurde alleen wel iets langer dan ze zelf had verwacht.
Niet dat ze stil heeft gezeten. Ze studeerde kunstgeschiedenis, schreef tentoonstellingsteksten en ontwikkelde jarenlang spannende speurtochten voor kinderen en families in musea. Zo kwam ze erachter dat ze kinderen het meest kon raken door meeslepende verhalen te vertellen met een flinke portie humor.
Nu schrijft Annekarijn fulltime en woont ze in hartje Haarlem met haar man en twee zonen. Nog steeds komen vogels graag kijken of er nog wat te halen valt als ze met de tuindeuren open zit te schrijven. Maar het liefst laat ze haar fantasie de vrije loop in de natuur en zit ze met haar laptop in de Kennemerduinen. Torre is haar eerste kinderboek.
BERN VEENHOF (1973) woont in een stukje van een oude school met haar man, zoon en dochter. Het zijn echte verzamelaars. Hun huis staat vol met mooie, gekke en unieke dingen. Bern heeft al twee bijzondere boeken op haar naam staan. Voor het eerst is ze nu ‘de illustrator’.
Voor dit boek maakte ze allemaal kleine wereldjes van foto’s, tekeningen en echte voorwerpen. Omdat Bern de fantasie van de lezer niet teveel wil invullen en haar dochter altijd doorbladert naar ‘de plaatjes’ besloot ze om al die prachtige wezens uit dit boek nu eens niet te laten zien. Je voelt hun aanwezigheid om het hoekje of je ziet net nog hun schaduw. Maar in je hoofd zie je ze daardoor misschien juist wel scherper!
Bern heeft een hoop dingen in het boek verstopt. Want sinds ze aan de illustraties voor Torre begon, komt ze ineens overal wezens, letters en padstenen tegen: niet alleen in het bos, maar ook in het fruit bij het ontbijt en zelfs in de vlammen van een vuurtje. Stiekem hoopt ze dat jij door De toch niet zo eenzame tocht van Torre ook overal iets in gaat zien. Misschien zelfs in een plakje banaan!